Mavi Kapak

Uzunca bir süredir, Türkiye'nin her yerinde engellilere tekerlekli sandalye alınması için mavi kapak topluyoruz. 1 tekerlekli sandalye için 5000 tane mavi kapak toplanması gerekiyor. Yani, “damlaya damlaya göl oluyor.”

Hatırlıyorum, bundan uzunca bir süre önce de sigaraların bandrolleri tekerlekli sandalye alınması için toplanıyordu.

O kadar yardımsever bir toplumuz ki, İstanbul’da mavi kapakların toplanması için sokaklarda küçük kutular, 4 litrelik şişeler direklerde asılı. Neredeyse hiç kimse elindeki su şişesini bitirdikten sonra çöpe atamaz oldu.

Bu inanılmaz duyarlı Türk milleti şehirlerin engelli vatandaşlar için ne kadar engellerle dolu olduğunun farkında olsa da umurunda değil. Metroda engelli asansörlerini kullanan çok az engelli vatandaş gördüm, geneli sapasağlam üşengeç insanlar. Peki ya kaldırımların engelliler için hazırlanmış rampalarının önüne parkeden arabalara ne demeli?

Görüldüğü gibi iş kapak toplamaya gelince yapıyorlar çünkü, kapağı çöpe atacakları yere başka bir kutunun içine atıyorlar. Yani, özel bir çaba harcamalarına gerek yok. Fakat, iş üşengeçliğe gelince kimse sınır tanımıyor, fedakarlık yapmak istemiyor.

İşin bir başka boyutu ise, insanlarımızın oy kullanma işini de kapak topladıkları gibi yapması. Yakınındakiler mavi kapakları kutunun içine attığı için o da aynı kutunun içine atar ve görevi orada biter. Mavi kapağını attığı kutuyu kim toplar, nereye gider, kime gönderilir, olur ya Türkiye burası birileri bu işten rant sağlar mı? Hiç umurunda bile olmaz. “Benden çıktı ya gerisini boş ver”

Her sandığa gittiğinizde, kapak toplar gibi oy kullanmazsan, tekerlekli sandalye ihtiyacı olanlar da mavi kapakların birikmesini beklemezler.